Winnaars gezocht!
Deel deze column en maak kans op een reis naar Ibiza. Wedden dat je sneller op de share-button klikt? Ik ben in ieder geval erg gevoelig voor like-, deel- en winacties. Één druk op de knop en ik kan lekker dagdromen over een leuk tripje, nieuwe bank of luxe diner. Ik ding nu mee naar Rotterdam-sneakers met de Erasmusbrug erop. Ik heb nog nooit wat gewonnen, maar wie weet deze keer.
Opvallend genoeg verbiedt Facebook like-, deel- en winacties. In de voorwaarden staat dat ‘persoonlijke tijdlijnen niet gebruikt mogen worden voor promoties. ‘Deel op je tijdlijn om mee te doen’ is bijvoorbeeld niet toegestaan’. Maar bedrijven laten zich daar niet door weerhouden. En Facebook grijpt niet in. Ook op Twitter en Pinterest tieren de winacties welig. En dan heb je ook nog al die nieuwsbrieven waarop je je kunt inschrijven, met kans op gewéldige prijzen. Mijn mailbox zit er vol mee. Zo ben ik in de race voor een designlamp met plastic vogels. Ik heb nog nooit wat gewonnen, maar wie weet deze keer.
Maar toen ik vanochtend weer allemaal winacties in mijn FB-tijdlijn zag, werd ik er voor het eerst een beetje chagrijnig van. Misschien kwam dat omdat ik net twintig onzin-nieuwsbrieven uit mijn inbox had verwijderd. Ik besloot de Kansspelautoriteit te bellen met de vraag of ze weleens optreden tegen nepwedstrijden. Het lijkt er namelijk op dat veel bedrijven wel likes en shares binnen harken, maar geen prijs uitreiken. Ik heb tenminste nog nooit wat gewonnen (maar wie weet deze keer).
Ik: „Ik baal nogal van die nep-winacties op social media. Doen jullie daar iets aan?”
Woordvoerder: „Een wedstrijd zonder prijs is oplichting. Een zaak voor de politie, niet voor ons.”
Ik: „Oké, maar wanneer doen jullie dan wel wat?”
Woordvoerder: „Bijvoorbeeld als de trekking niet eerlijk is. Een slijter verloot een fles wijn op Facebook. Hij ziet dat een van zijn beste klanten meedoet en geeft hem de prijs. Dat mag niet.”
Ik: „Maar gebeurt dat niet heel vaak?”
Woordvoerder: “Ik ben bang van wel. Maar wij treden alleen op als we een melding krijgen.”
Ik: „Maar hoe weet ik als deelnemer dat een trekking niet eerlijk is?”
Woordvoerder: „Dat is inderdaad lastig. De slijter kan altijd zeggen dat hij van te voren al had bedacht dat de twaalfde liker de prijs zou krijgen. En laat dat toevallig nou zijn beste klant zijn.”
Ik heb niet het gevoel dat ik hiermee verder kom. En de politie ziet me al aankomen. Ik wil daarom een nieuw experiment starten. Reageer op deze column als je ooit een prijs via een winactie op social media hebt gewonnen. Het zou voor mij een enorme geruststelling zijn dat het wél mogelijk is.
Toevallig krijg ik net mail over de vogellamp. Ik kan het ding met 25 euro korting kopen. Er wordt met geen woord gerept over de wedstrijd. Dus ik ben bang dat ik de uitslag al weet. Ik heb nog nooit wat gewonnen, en ook deze keer niet.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →