Naar de psycholoog
– „Wat kan ik voor u betekenen, mevrouw Van den Berg?”
– „Ik ben bang dat ik verslaafd ben.”
– „Een moedige stap van u om hier te komen. Waar zit het probleem?”
– „Ik kan maar niet stoppen met banken bashen.”
– „Pardon, ‘banken bashen’?”
– „Ja, schoppen tegen de banken, zeg maar. Die hebben namelijk heel weinig van de crisis geleerd. Ze lenen wel veel minder geld uit, waar particulieren en bedrijven dan weer de dupe van worden en … Kijk, daar ga ik weer. Ziet u dat kloppende adertje bij mijn rechteroog?”
– „Ja, ik zie dat het u raakt. Leg even uw hand op uw buik en probeer rustig te ademen. Zo ja, heel goed mevrouw Van den Berg. Hoe beïnvloedt dat voortdurende ‘banken bashen’ uw dagelijks leven?”
– „Ik schrijf voor mijn werk onder meer een column voor Metro en ik neem me heel vaak voor om niet weer een negatief stukje over de banken te schrijven. Soms lukt dat, maar vaak ook niet. Vorige week bijvoorbeeld ging het weer mis. Toen was het de Week van het Geld. Ik maak me dan boos dat er medewerkers van banken voor de klas staan die onze kinderen leren hoe met geld om te gaan. Banken zijn niet bepaald een lichtend voorbeeld op het gebied van verstandig financieel beleid.”
– „Als columnist mag je je toch flink opwinden? Daar is niets mis mee.”
– „Jazeker, maar ik wil van u weten of mijn boosheid buitenproportioneel is. Een voorbeeldje: ik kreeg afgelopen week een reactie van de Nederlandse Vereniging van Banken op mijn column over de Week van het Geld. De NVB mailde mij dat banken graag hun maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen zolang financiële educatie nog niet is verankerd in het onderwijs. Dat klinkt sympathiek, maar het maakt mij toch ook weer kwaad.”
– „Hoezo?”
– „Als de NVB het woord ‘maatschappelijke verantwoordelijkheid’ in de mond neemt, kan ik alleen maar denken: Liboraffaire, renteswaps, woekerpolissen, bonuscultuur, en ga zo maar door. Ik krijg die woorden gewoon niet meer uit mijn hoofd. Hoe fair is dat?”
– „Tja…”
– „En weet je wat het ergste is? Ik voel deze week weer de behoefte om een boze column over de banken schrijven. De Consumentenbond trekt ten strijde tegen de hoge rentetarieven bij roodstand. Terwijl banken dankzij de historisch lage rente nauwelijks nog betalen om geld te lenen, blijven de rentes voor roodstaan torenhoog. Schandalig natuurlijk! Adem in, adem uit. Wat schrijft u voor?”
– „Ho ho, wacht even, waarom houden banken die rente eigenlijk zo hoog?”
– „Het verweer van de banken is dat een hoge rente onnodig roodstaan terugdringt. Hoge rentes zijn dus eigenlijk in het belang van de klant. Een stukje maatschappelijke verantwoordelijkheid, zeg maar.”
– „Mijn voorschrift: schrijf deze week alsjeblieft een column over die oneerlijke woekerrentes bij roodstand. Om af te kicken. Dan gaan we vanaf volgende week werken aan het banken bashen.”
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →