Cursus fouten rechtzetten
Voor een journalist is niets zo vervelend als een rectificatie. Hoe klein ook, mijn eerste fatale fout staat in mijn geheugen gegrift. Voor de krant schreef ik een artikel over een nieuw bbq-restaurant, met daaronder het webadres. Met een lullige tikfout erin. De horecaboer eist op hoge poten een rectificatie en die kwam er dus ook. Publiekelijk jefouten erkennen is een kunst. Een goede rectificatie benoemt de fout en zet hem recht. Zonder omstandige uitleg of slappe smoezen. Dus niet: de auteur moest die dag ook nog werk van een zieke collega overnemen en heeft in alle haast een typefout gemaakt.
De overheid kan nog wel wat leren van de rectificaties in de krant. Want ruiterlijk fouten toegeven is niet haar sterkste kant. Den Haag maakte tot twee keer toe een rommeltje van de zwangerschapsuitkeringen voor zelfstandigen – ben je zwanger en zelfstandig dan krijg je zo’n uitkering om verlof op te nemen rondom de bevalling – zonder een fatsoenlijk excuus.
Neem de brief die ik vorige week van het UWV kreeg. Bij mijn zwangerschapsuitkering hield het UWV per ongeluk teveel belasting in. En die kan ik nu terugvragen via de inkomstenbelasting. Tenminste, dat maak ik op uit het schrijven van het UWV. Lees mee en huiver: “Er zijn witte en groene loonbelastingtabellen. De witte loontabellen gelden voor loon uit tegenwoordige dienstverbanden. Hierin is arbeidskorting verwerkt. De groene tabellen gelden voor loon uit vroegere dienstverbanden. De arbeidskorting is daarin niet verwerkt. (..) Van januari t/m juni hebben wij ten onrechte de groene tabel toegepast.” Oké, dan pak ik even mijn witte telefoon om naar mijn blonde belastingadviseur te bellen. Want ik moet de fout van het UWV wel zélf oplossen.
Het ging rondom de zwangerschapsuitkering voor zelfstandigen eerder nog veel erger mis. Van 2004 tot 2008 kregen zwangere zelfstandigen helemaal geen geld omdat ze tussen twee regelingen vielen. De VN oordeelde vorig jaar dat Nederland alsnog moet uitkeren omdat zelfstandige vrouwen hierdoor zwaar benadeeld zijn.
Een paar kantoorgenoten trokken destijds de champagne open. Maar ze hebben nog geen cent gezien. Het standpunt van het kabinet: “De uitkering is bedoeld om de aanstaande moeder rond het moment van de bevalling de benodigde rust te geven, ter bescherming van de gezondheid van moeder en kind. Die doelstelling wordt achteraf niet meer bereikt door nu alsnog uitkeringen te verstrekken. Tsja, dan is een rectificatie ook onzin. De fout heeft toch al in de krant gestaan.
Het lijkt erop dat de overheid een spoedcursus fouten rechtzetten nodig heeft. Met als leermeesters zelfstandige vrouwen met kinderen die in alle drukte van het runnen van een zaak en gezin vast wel eens een foutje maken.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →