De Scheiding
Mijn uitzicht op de skyline van Den Haag wordt onderbroken door de woorden POOK ET. Inderdaad, ons appartement, hoog in hartje Rotterdam, staat te koop. Dus kijk ik de komende tijd tegen de achterkant van een verkoopposter aan. Natuurlijk willen we een mooie opbrengst voor ons huis. Maar voor mij is de verkoop van onze woning ook een emotionele deal. Het voelt als het scheiden van een geliefde, met alle fases die daarbij horen.
De Irritaties
Passen we nog wel bij elkaar?, vraag ik me steeds vaker af. Het is prachtig weer en de terrassen liggen aan de voet van onze flat. Tijd voor een koel rosétje! Maar onze hummel ligt te tukken. En dus zitten we noodgedwongen binnen. ‘Ik wil een huis met een tuin. Dan konden we nu buiten BBQ-en’, mopper ik. En ik droom van een grasveld waarop ze lekker kan spelen.
De Beslissing
De huizenmarkt trekt aan. Appartementen om ons heen worden ineens verkocht. Als we toch verder willen, dan is nu het moment. We bezichtigen een heerlijk huis in een ‘kindvriendelijke’ buurt aan de rand van de stad. Ik voel kriebels in mijn buik. Terwijl ik dit huis een paar jaar geleden nog geen blik waardig had gegund. Een paar dagen later bellen we de makelaar. Hij mag ons huis gaan verkopen. We gaan ons stekkie verlaten!
De Twijfel
Een fotograaf komt kiekjes maken van ons appartement. „Wauw, wat een uitzicht. Waarom willen jullie hier weg?”, vraagt hij vol ongeloof. Ik wijs naar ons dochtertje. „Maar die is nog harstikke klein”, roept hij uit. Als ik later die middag met de kleine aan de Maas zit, slaat de twijfel keihard toe. Ik denk aan de eerste nacht. Aan hoe ik de zon rood onder zag gaan achter de hoge gebouwen. En aan hoe gelukkig ik toen was. Inderdaad, waarom willen we hier eigenlijk weg?
De Acceptatie
Het huis opruimen voor de eerste bezichtigingen, helpt bij het losmaken. Ik haal wat persoonlijke foto’s weg, die veel herinneringen oproepen. We hebben goed voor ons appartement gezorgd en nu is het tijd voor een vaarwel. Hopelijk worden de nieuwe bewoners er net zo verliefd op als wij.
De laatste fase moet nog komen: het Afscheid. En wie weet komt dat heel snel. Maar eerst gaat die zakelijke bril weer op, voor als er een bod komt. En dan duimen dat we eruit komen. Ik laat mijn uitzicht namelijk liever bederven door een poster met THCOKREV.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →