Lange adem
Hoeveel koppen koffie moet je drinken voor een gratis koffiezetapparaat uit de Douwe Egberts winkel? Reken even mee: een luxe apparaat kost 147.990 DE-punten. Op een pak koffie zitten tien punten. Je moet dus 14.799 pakken van het zwarte goud wegslobberen. Uit één pak gaan zo’n veertig kopjes. Dat is in totaal 591.960 bakkies leut. De Nederlander drinkt gemiddeld drie koppen per dag en zou er dus meer dan 540 jaar over doen om in zijn eentje zo’n koffiezetapparaat bijeen te sparen.
Toch spaart, volgens Douwe Egberts, 63 procent van de Nederlandse huishoudens de koffiepunten. Vooral onder vrouwen uit de provincie is het oudste spaarsysteem van Nederland nog altijd razend populair. Niet om snel een uitzet bijeen te sparen, zo vermoed ik, maar uit nostalgie. Een traditie die overgaat van moeder op dochter.
Ook ík maakte als kind stapeltjes van duizend met de punten die mijn moeder in een koffieblik bewaarde. Had ze genoeg punten gespaard, dan reden we naar de DE-winkel in de stad. Daar ‘winkelen’ was een voorrecht exclusief voor spaarders met een lange adem. Bijbetalen is voor watjes, zo herinner ik me er de sfeer.
Ik ben geen koffiedrinker dus ik spaar zelf geen punten. Toch stemde het me wat melancholisch toen ik onlangs hoorde dat alle veertien DE-winkels gaan sluiten. Je moet voortaan met je punten naar Blokker. Daar sta je dan met al je geduldig gespaarde bonnen tussen winkelpubliek dat even snel afrekent met wat net getapte flappen uit de pinautomaat. Weg charme.
Hoewel, niet alleen voor het sparen van DE-punten moet je tegenwoordig zitvlees hebben. Bij Rabobank en ABN Amro ligt de laagste rente op een internetspaarrekening nu op 1,10 procent. Dat schiet dus niet op. Maar, net als bij de DE-punten, laten we ons daar niet door weerhouden. Nederlanders zetten in de eerste helft van 2014 weer 6,6 miljard extra op hun spaarrekening. Samen hebben we inmiddels meer dan 335 miljard euro bijeen gespaard.
We zijn dus een spaarzaam volkje. Toch hebben veel Nederlanders geen idee hoe laag de rente op hun spaarrekening is. Ruim de helft switcht zelden of nooit van spaarbank of spaarrekening. Zonde. We sparen jarenlang zonder ernaar om te kijken om er dan achter te komen dat het bedrag op onze spaarrekening toch niet zo hoog is als we hadden verwacht.
En dan zit er nog maar een ding op: de tering naar de nering zetten. Dan maar niet dat mooie luxe koffiezetapparaat. Een stel nieuwe mokken is ook leuk.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →