Verhaaltje voor het slapen gaan
Er was eens een aantal verzekeraars in een klein kikkerlandje. Zij wisten dat hun klanten maar weinig van cijfertjes snapten. De verzekeraars spoorden hun klanten aan elke maand geld in een pot te stoppen. Ze beloofden dat die pot na verloop van tijd vol zou zijn. Dan konden de klanten daar een huis van kopen of ervan leven als ze stopten met werken. Maar dat was een leugen. Want de verzekeraars deden zelf telkens een graai in de pot. En dus raakte de pot nooit vol.
De klanten hoopten dat de baas van het land zou ingrijpen. Maar die begreep ook niet zoveel van getallen. Pas na twintig jaar nadenken snapte hij ook dat de pot nooit vol kon raken als de verzekeraars er telkens geld uit haalden. “Foei”, zei de baas van het land tegen de verzekeraars. “Jullie hebben je klanten voorgelogen. Jullie hadden moeten zeggen dat jullie iedere keer geld uit de pot haalden en dat ie daarom nooit vol zou raken. Ga het maar goed maken.”
Maar daar hadden de verzekeraars natuurlijk geen zin in. Ze bedachten allerlei smoezen om hun klanten maar niet terug te betalen. De meeste klanten wisten ook helemaal niet hoeveel geld de verzekeraars uit hun pot hadden gehaald. En dus lieten ze het er maar bij zitten. En weer verstreken er vele jaren. Jaren waarin de verzekeraars doorgingen met graaien in de pot van hun klanten.
De baas van het land had ondertussen van een paar knappe koppen gehoord dat de verzekeraars miljarden uit de potten van hun klanten hadden gehaald. Hij wist zich geen raad. Zoveel geld konden de verzekeraars natuurlijk nooit terug betalen. Als hij de verzekeraars ertoe zou dwingen, dan zouden ze failliet gaan. En een land zonder verzekeraars, dat kan natuurlijk ook niet.
En dus bedachten de verzekeraars en de baas van het land samen een list. Ze maakten het de klanten heel erg moeilijk om hun geld terug te krijgen. Zo moeilijk dat ze er moe van werden. Heel héél moe. En om de klanten verder in slaap te sussen, vertelden ze er ook een mooi sprookje bij. Dat de verzekeraars hadden geleerd van hun fouten en voortaan het beste met hun klanten voorhadden. Echt waar.
De klanten vielen uiteindelijk doodvermoeid in een diepe slaap. En de verzekeraars? Die leefden nog lang en gelukkig.
Verhaaltje voor het slapen gaan
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →