Lulkoekbingo
Toen ik als regioverslaggever werkte, kwam ik lange raadsvergaderingen alleen door met een spelletje lulkoekbingo. Voor wie het niet kent: bij lulkoekbingo maak je voorafgaand aan een saaie vergadering of presentatie een 5×5-tabelletje met veelgebruikte vaagtaal. Tijdens de bijeenkomst kruis je de woorden af en bij een volle kaart heb je ‘bingo’ of ‘lulkoek’. Toegegeven, ik was niet zo dapper om keihard ‘lulkoek’ door de raadszaal te schreeuwen. Maar ik had wel heel vaak mijn kaart vol. Raadsleden zijn dol op holle frases als aanvliegen, opschalen en regie pakken.
Nu leek het me leuk om ook een bingokaart te maken voor alle verkiezingsretoriek de komende maanden. Een woord dat ik zeker op mijn kaart zet, is solidariteit, een begrip waar veel politici hun mond vol van hebben. Ik krijg altijd direct de kriebels als het in Den Haag over solidariteit gaat.
In de politiek is solidariteit namelijk meestal eenrichtingsverkeer. En het draait altijd om de knikkers. Als een politicus zegt dat we solidair moeten zijn met groep X, betekent dat dat er meer geld naartoe moet. Meestal ten koste van groep Y. Want gratis geld bestaat niet. Solidariteit heeft in Den Haag dan ook meestal heel weinig met saamhorigheid – volgens Van Dale synoniem voor solidariteit – te maken.
Ik citeer van de 50PLUS-website. „Wat betreft goede gezondheid, veiligheid, saamhorigheid, solidariteit, fatsoen en het gevoel erbij te horen ligt volgens Henk Krol een enorme opdracht voor een volgend kabinet, omdat de VVD en de PvdA er niet in zijn geslaagd om op deze punten vooruitgang te boeken. 50PLUS wil bij deze opdracht een meedenkende partner zijn.” Ik noteer direct voor mijn bingokaart: meedenkende partner.
Maar hoe wil Krol die solidariteit bereiken? „De 50-plussers zijn enorm gepakt door de gevestigde partijen maar wat die kunnen, kunnen wij beter. (…) We pakken ze terug op 15 maart!”, aldus de partij van fatsoen, saamhorigheid en solidariteit. Als 50-minner kan ik nu zeggen dat er van mij geen rode rotcent naar al die zeikbejaarden gaat. Maar dat is natuurlijk onzin. Natuurlijk wil ik solidair zijn met mensen die zorg nodig hebben of van een klein AOW’tje moeten rondkomen. Dat heeft alles met beschaving en niets met hun leeftijd te maken.
Ik wilde hier nu eigenlijk betogen dat door politici verplichte solidariteit mensen alleen maar tegen elkaar opzet. Maar toen las ik de volgende passage uit een 50PLUS-nieuwsbrief, die eigenlijk alles zegt: „De grote mond die nu vaak klinkt, klinkt vaak van personen die eigenlijk nog maar net met werken zijn begonnen en nu al bang zijn later niet genoeg meer te hebben. Over egoïsme gesproken! Solidariteit wordt als een vies woord gezien, terwijl het verleden heeft aangetoond dat beleggen in gezamenlijkheid meer oplevert dan individueel als het om pensioenen gaat.” Lulkoek!
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →