Lugubere babywinkel
De Babydump, als kind had ik er nogal lugubere gedachtes bij. Bij mijn ouders in de buurt stond een groot reclamebord van deze winkelketen en telkens als we er voorbij reden, kreeg ik nare visioenen van een soort stortplaats voor kleine kindjes. Slechte ouders, die genoeg hebben van hun blèrende koter, zouden hem daar gemakkelijk kwijt kunnen. Hup in de container en je bent er vanaf.
Inmiddels weet ik beter: de Babydump is een plek waar je babyspullen kunt kopen tegen ‘dumpprijzen’. Tenminste, dat etiket plakken zij zelf op hun verkoopprijzen. Omdat ik vrij laat moeder word – ik ben nu 35 jaar en zwanger van onze eerste -, kan ik gelukkig heel wat babyspul van vrienden overnemen. Maar afgelopen weekend kwam ik er toch niet meer onderuit om een bezoekje te brengen aan zo’n Babydump.
Goedkope spullen verkopen ze er zeker, maar ook dure. En dat maakt onzeker. Er liggen matrasjes van onder de dertig euro maar ook van honderdvijftig euro. Wat koop je dan? Een stemmetje in mijn hoofd zegt dat het allergoedkoopste matrasje niet goed kan zijn. En het duurste is dan ook weer niet nodig. Iets van rond de tachtig euro dan maar?
En zo loopt een bezoek aan een babywinkel al snel in de papieren. Slimme ‘oudermarketing’ zou ik zeggen, maar deze term is niet te vinden op Google – Bedoelde u: ouderenmarketing, vraagt de zoekmachine. Veiligheid is hierbij het toverwoord. Plak het woord veilig voor een product en je kunt er zo het dubbele voor vragen. En dat terwijl onveilige kinderspullen in Nederland volgens mij niet of nauwelijks te vinden zijn.
Online vind je als – aankomend – ouder ook allerlei bezweringen over veilige kinderkamers. De afstand tussen de spijlen van een kinderledikant moet bijvoorbeeld tussen 4,5 en 6,5 centimeter liggen. Klinkt als een handige tip, maar ik daag iedereen uit om een ledikant in de winkel te vinden waarbij de ruimte tussen de spijlen groter of kleiner is. Ook het Ikea-ledikantje van 35 euro voldoet hier keurig aan. Zelfs de overheid wil niets aan het toeval overlaten als het op de kinderkamers aankomt. Kinderledikantjes moeten aan het Warenwetbesluit Kinderbedden en- boxen voldoen. En er blijkt zelfs een Europese norm voor kinderbedjes te bestaan.
Met al die strenge regels zou ons kindje in alle bedjes en op alle matrasjes, die in Nederland worden verkocht, veilig moeten kunnen slapen. Van spotgoedkoop tot peperduur. Zolang het maar geen nachtmerries krijgt over gedumpte baby’s.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →