Bespaar niet!
Zucht, voor de zoveelste keer is het schap biologische kip in de supermarkt leeg. Terwijl daarnaast de pakjes kiloknaller torenhoog liggen opgestapeld. Door deze bijna wekelijkse supermarktfrustratie schreef ik voor Metro al vele boze, en ook een tikkie moralistische, columns over het dierenleed dat supermarkten veroorzaken. Die ik vervolgens allemaal in mijn digitale prullenbak gooide. Omdat ze nu eenmaal niet thuishoren op een pagina over personal finance.
Maar vandaag geen tirade aan mijn supermarkt, gevolgd door een druk op de delete-knop. Als consumenten massaal biologisch vlees zouden inslaan, vulden supermarkten hun vakken wel op tijd aan, lijkt me. En dus richt ik mijn pijlen in deze column op de consument. Want wie stuntvlees koopt, doet dat enkel en alleen omdat het goed is voor zijn eigen portemonnee. Het draait om de poen, en dus heb ik een gegronde reden om er lekker mijn mening over te geven.
Ik snap overigens best dat geld een rol speelt bij wat je in je karretje gooit. Als financieel journalist geef ik in mijn artikelen vaak bespaartips. En ‘slim’ inkopen doen in de supermarkt, levert direct klinkende munt op.
Is het hypocriet dat ik artikelen schrijf over besparen op hypotheken, vliegtickets, leaseauto’s en studentenkamers, maar dat ik wel een enorme hekel heb aan kiloknallers? Ik vrees van wel. Mijn afkeer van stuntvlees is zo groot omdat daarbij pijnlijk duidelijk is wie het slachtoffer is. Alhoewel ik ook wel besef dat iets of iemand een prijs betaalt voor bijvoorbeeld goedkope vliegtickets.
De hamvraag is voor mij of we werkelijk te beroerd zijn om wat extra neer te tellen voor minder dierenleed. Ik denk van niet. Maar ik vrees dat consumenten nog altijd onvoldoende beseffen hoeveel leed wordt veroorzaakt door goedkope varkenslapjes en voordelige kippenpoten. Ander probleem: we zijn gewend geraakt aan de jarenlange stuntprijzen van industrievlees. Zo lijkt biologisch vlees ineens wel heel duur.
Daarom nu een onconventionele oproep voor een financieel journalist: Bespaar niet! Want besparen maakt mee kapot dan je lief is. Of heb ik gemakkelijk praten? ‘Er blijven nu eenmaal mensen met een kleine beurs’, zei de voorzitter varkenshouderij van de Land- en Tuinbouworganisatie onlangs tegen de Volkskrant over stuntvlees. Maar ik bestrijd dat de kiloknaller bedoeld is voor consumenten die financieel krap zitten. Minder – of geen – vlees eten is namelijk nog een veel goedkoper alternatief.
Voor mij zit er niets op dan ritje naar een andere supermarkt. Ik ga op zoek naar een winkel waar de schappen met biovlees vol zijn. Zodat de prullenbak op mijn computer vandaag leeg blijft.
About the Author
Irene van den Berg is onafhankelijk (onderzoeks)journalist en schrijft over sociale en ecologische kwesties, zoals armoede, klimaatverandering en de keerzijde van de consumptiemaatschappij. Haar publicaties verschijnen onder meer in OneWorld, NRC en Vrij Nederland.
Related Posts
Tjerk Veenstra is mijn held →
Goedkoop heeft altijd zijn prijs →
Ah wat schattig, een mini-enquête →